Lieve Hanneke,
Een aantal jaren heb je mij nu en ben ik jouw hulpmiddel in donkere tijden
Ik sta je bij in de keuzes die je s ’morgens maakt
Ook al is het soms nog te donker om die keuzes lichtzinnig te maken
Je hebt mij geanalyseerd, geëvalueerd, geordend en geïnspireerd
Totdat je zelf tot de conclusie kwam dat we zo samen verder moesten
Dat dit het was waar je het mee moest doen
En meestal lukt dat ook wel
Maar soms zijn er van die dagen dat je het echt niet meer weet
En ik snap dat dat niet altijd gemakkelijk is
Dat je er graag elke dag verzorgd bij loopt
Je bent tenslotte ook een voorbeeld voor je bedrijf….
Maar heel soms ga je naar mij schreeuwen:
Wat moet ik nu weer aan?!
Zoveel mogelijkheden en toch geen inspiratie?!?!
En dan ben ik er nog steeds voor je om je te ondersteunen
Hoe komt dat toch?
Want ik heb alles in mij dat jouw persoonlijkheid versterkt
We werken in kleur capsules die jouw uitstraling onderstrepen
Alles is geordend, gewassen en gestreken
Dat zou het toch gemakkelijker moeten maken?
Wat ik me dan toch af vraag:
Waarom kies je dan elke keer toch weer voor dezelfde stukken?
Waarom maak je niet nieuwe combinaties?
Waarom kies je voor de veilige weg?
Dus lieve Hanneke hierbij een verzoek! Ik wil je graag uitdagen:
– Met wat meer lef voor mij te komen staan
– Diep adem te halen en wat anders te pakken
– Diep achterin mij tasten om vergeten stukken te zien
– Om eens buiten de geijkte paden te kijken
– Eens andere combinaties te maken
– Eens niet van boven naar beneden te werken
– Maar wellicht van links naar rechts?
Je kunt er op vertrouwen dat ik je niet in de steek laat! Ik zal er altijd voor je zijn.
Zie ik je zo weer? Samen komen we er wel!
Met hartelijke groet,
je kledingkast